Ngayong araw ay ang tinatawag nating Araw ng mga Ama (Father’s Day). Binabati ko ang lahat ng ama saan man sulok ng mundo. Mabuhay kayo sa pagiging haligi ng tahanan!
Sa tatay ko na kahit wala na siya sa mundong ito, hindi ko pa rin makalimutan ang panahong nakapiling ko sya. Ang tatay na gumabay sa akin at itinuring akong isang tunay na anak. Ang tatay na minsan ay nanay. Ang tatay na nagsakripisyo para mabuhay ang pamilya.
Bente anyos ako ng sumakabilang buhay ang kinilalang kong ama. Simula’t sapol, siya ang gumabay sa akin. Naalala ko noong apat na taon palang ako. Si tatay at nanay ay parehong guro sa pampublikong paaralan. Naka-assigned sila sa isang remote area. Kung saan napakahirap puntahan, ilang oras na paglalakad bago marating ang lugar na pinagtuturuan nila. Si tatay na kahit anong hirap at layo ng lugar, mas pinili pa ang isama ako at kargahin sa tuwing sila ay papasok sa trabaho. Ayaw na ayaw niya kasing maiwan ako sa bahay o di kaya ibilin sa kapitbahay.
Si tatay na simula’t sapol, ang siyang bumibili sa akin ng damit kaysa kay nanay. Alam ni tatay ang gusto kong style sa damit kaya siya ang tagabili ng damit ko. Si tatay ang isang tipo ng ama na istrikto pero cool. Huwag mo lang suwayin ang gusto niya… magkakaintindihan kayo. Sabi nga ng nanay ko, spoiled daw ako sa tatay ko. Oo spoiled ako pero sa tamang lugar at tamang oras. Hindi ako ‘yong tipong spoiled na lahat ng gusto nasusunod. Na kapag hindi naibigay ang gusto nagwawala. Yon ang ayaw na ayaw ni tatay. Ibinibigay niya ang gusto ko kung kaya niya, kung hindi huwag pilitin dahil mapapalo ka lang. Ako yong spoiled na nahagupit niya minsan ng sinturon dahil sa kapilyahan ko.
Si tatay ang taga disiplina ko. May tuntunin akong sinusunod pagdating sa pag-aaral at sa mga kaibigan. Ayaw ni tatay na umaalis ako ng bahay na hindi niya alam. Ayaw ni tatay na sa labas ako ng bahay tumatambay. Mas gusto niyang mga kaibigan ko ang tumambay sa bahay kasi nakikita niya ako. Ganyan ako kamahal ng ama ko. Naging mabuti siyang ama at asawa. Si tatay na ang kaligayahan ay makita akong masaya at tagumpay sa buhay. Dahil bago siya lumisan… kahit comatose na siya… ako pa rin ang inaalala niya. Bumigay lang si tatay ng sabihin ng nanay ko na “huwag kang mag-alala dahil hindi ko pababayaan anak natin.”
Noong time bago namatay tatay ko, alam niyang nag-titraining ako sa badminton para sa isang liga. Nang nararamdaman niyang hindi na siya magtatagal sa mundo, sinabi niya sa akin na ituloy ko lang laro ko anuman ang mangyari.
Kaya sa iyo aking TATAY, maraming salamat sa iyo! Naalala at namimiss kita lagi. Alam ko kahit nasa kabilang buhay ka na, hindi mo ako pinababayaan.
Punto de Bista 